بنام خدا
چهار سال قبل، وقتی داشتم برنامه ی مجله ی پارسی نامه را می نوشتم، هیچکس شایسته تر از  سر کار خانم معصومه سادات موسوی برای سردبیری مجله  در ذهنم متصور نبود. از سالها قبل سابقه ی خوبی همکاری با ایشان و همسر محترم شان در خاطرم نقش بسته بود.
ذوق و استعداد هنری رسانه ای خصوصاً در هنر عکاسی، سختکوشی و امید، صبر و حوصله، قابلیت تعامل سازنده  و پیگیری ، شوق خدمت و ... به همراه زینت شکوهمندی از حجب و حیا و عفاف و دیانت و تعهد انقلابی یک همکار مطلوب و مستعد و قابل اعتماد را شکل می داد که انتخاب فردی جز ایشان برای مجله نشدنی بود.
با یک قرار جلسه و توضیح در مورد کار، ایشان با کرامت و بزرگواری مسئولیت را پذیرفتند و الحق و الانصاف در این چهار ساله تلاشها و زحمات بسیار زیادی در راه توفیق پارسی نامه متحمل شدند. چه روزهای زیادی که با وجود مشکلات فراوان حتی در منزل شخصی ایشان ما جلسات شورای دبیران مجله و شورای ناظران مجله را تشکیل دادیم و خانواده و همسر و مادر ایشان بزرگوارانه بار زحمات مجله را تحمل می کردند و چه هزینه های زیادی که بزرگوارانه برای مجله صرف کردند و ما بخاطر غیرانتفاعی بودن سایت توان تامین و یا جبران هر چند اندک مادی زحمات و هزینه های صرف شده ی ایشان را نداشته ایم.
...
این روزها اما، مشکلات گوناگونی که در زندگی همه ی ما کم و بیش وجود دارد، سرکار خانم موسوی را متقاعد کرده تا از این فرزند چهار ساله ی خود دل بکنند و خواهان سپردن بار مسئولیت سردبیری پارسی نامه به دوستی دیگر باشند.
بنده از ابتدا راضی به محروم شدن از حضور موثر ایشان نبودم ولی با اصرار ایشان، مجبور به موافقت شدم هر چند قول گرفته ایم که در کنار کار و در سمتهای کم زحمت تر کماکان در خدمتشان باشیم و ناگفته پیداست که به هیچ وجه حاضر به قطع کامل همکاری ایشان نخواهیم بود، هر چند ایشان هم طبیعتاً نمی توانند به راحتی ازین فرزند چهارساله ی خود دل بکنند.
و اینک بیان بنده قاصر است از تشکر بابت زحمات این سالها
از خداوند متعال عاجزانه تقاضامندم از فضل و رحمت بی پایان خود سرکار خانم موسوی و همسر و فرزندان عزیزشان را بهره مند گرداند و در دنیا و آخرت زیر سایه اجداد ظاهرینشان و اهل بیت اطهار سلام الله علیهم اجمعین متنعم و مشمول عنایت و شفاعتشان باشند. آمین رب العالمین.   

سید محمدرضا فخری
مدیر پارسی بلاگ